Ik ga op reis en ik neem mee… de naaimachine

De voorbije 3 weken werden grotendeels onder de Toscaanse zon gespendeerd. “Grotendeels” omdat ik in die eerste week enkele dagen terug naar België moest om de dochter op te halen zoals u hier al kon lezen en “grotendeels” omdat er ook wel eens regen en onweer was, zij het in zeer beperkte mate.

In mijn valies staken o.a. enkele exemplaren van La Maison Victor. De naaimachine was ook mee op vakantie. Samen met een selectie zomerse stofjes, garen en ander naaispul had ik zo alles bij de hand.

Ferm geïnstalleerd, al zeg ik het zelf 🙂

 

Het eerste naaisel werd een broekje in een paw-patrolstofje voor het zoontje van onze vrienden waar me mee op vakantie waren. Het ventje is stapelzot van paw-patrol! Eerder voorzag ik hem al van een Malik shirt in dezelfde stof. Uit de overschot kreeg hij een “Made in Italy” pippa-pants. Misschien toon ik ze later nog eens, maar echt schoon vind ik het zelf niet echt omwille van de paw-patrolstof… Maar hé, als het kind maar content is hè en dat was zeer zeker het geval. Gelukkig is onze eigen zoon de superheldenfase ontgroeid en kon ik voor hem op vakantie een iets smaakvollere Malik Shirt maken. 😉

Ook voor mezelf waren er plannen.  Zo bijvoorbeeld met de stof die u hieronder kan zien.

Oorspronkelijk had ik voor de stof een sunny pants in gedachte. Klein foutje van mijnentwege: ik had het juiste boekje niet bij.

Simpel op te lossen dacht ik: foute boekjes mee terug met het vliegtuig naar België nemen en met de juiste boekjes terugvliegen. Eigenlijk best nog handig dat ik over en weer kon.

Donderdagochtend vloog ik van Firenze naar Brussel. Mijn zus kwam me daar oppikken en was zo lief om met mij even in Leuven te passeren zodat ik daar snel nog wat stofjes kon meenemen. “Op een rapke” de andere boodschappen doen en de auto in, op weg naar Charleroi om de dochter op te halen die daar zou landen. Eenmaal terug thuis was het 22.30u en kon ik geen pap meer zeggen. De dochter bleef echter ratelen van enthousiasme over haar zwemstage in Hongarije. Het leek wel alsof ze een hele week niet had mogen praten 😉

De volgende ochtend was er iets minder praat… Om 5.30u het bed uit, want om 7.45u moesten we in Gent zijn voor mamzel haar eerste wedstrijd op het Vlaams Zomercriterium (met een knappe 4e plaats op de 400m vrije slag!). Om 14u terug thuis, eten maken en vrienden ontvangen. Zaterdag weer om 5.30u uit bed en een hele dag doorbrengen in het Gentse zwembad. Uiteindelijk rond 18 u thuis. Zondag opnieuw naar het VZC in Gent. Ondertussen de dochter haar was van de stage doen en haar valies inpakken, nog wat streekproducten shoppen voor onze Italiaanse vrienden en maandag een laatste keer om 5.30u het bed uit om onze terugvlucht naar Firenze te nemen. Daar werden we omstreeks de middag door de andere vakantiegangers van onze toffe bende verwelkomd met een heerlijke mojito 😛

(Dikke merci aan de mojito-crew XXX)

U voelt het al komen… Die boekjes zijn mijn valies niet uitgeraakt. Het was zo druk dat ik er eenvoudigweg niet meer aan dacht om ze te wisselen.

Er werd nog een poging gedaan om ter plekke een soortgelijk patroon te shoppen. Lieve Barbara van de agriturismo waar we verbleven, nam me op sleeptouw in de naburige stad. Ik werd vergast op een rondleiding in hun eigen bedrijf dat instaat voor de afwerking van heel wat sjieke modemerken. Op de werktafel stonden bijvoorbeeld schoenen voor Prada, bijzonder fascinerend om dat eens van nabij te zien!!

Wat het patroonshoppen betreft kwamen we niet veel verder dan een Italiaans modetijdschrift en een Italiaanse Burda. De naaihype is duidelijk niet tot daar geraakt.

Met de heren mocht ik mee naar een andere stad. Er was een spaak stuk van één van hun koersfietsen en daarom moesten ze op zoek naar een fietsenmaker. “Of ik geen zin had om mee te gaan, misschien was er ook wel een stoffenwinkeltje?” Dat liet ik me geen 2x zeggen! Wat heb ik mijn ogen de kost kunnen geven! Achter elke hoek was er weer een nieuwe ruimte die volstond met stoffen en fournituren.  (Voor wie interesse heeft, ik kan het adres van de stoffenwinkel wel terug opzoeken.) Hieronder ziet u slechts een fractie van wat er in deze winkel aanwezig was. Rap kiezen was geen sinecure.

Verbaast het u dat ik hier een hele dag had kunnen spenderen?!

Uiteindelijk bleef ik nog “braaf”, vooral wegens tijdsgebrek moet ik toegeven. De mannen zaten in de naburige koffiebar te wachten. De buit, bestaande uit 4 lappen stof en 3 lapjes leder, komt later nog aan bod.

Misschien vraagt u zich nog af waarom we niet gewoon na de dochter haar stage op vakantie vertrokken. Het antwoord is simpel: de gezinsvakantie lag al veel langer vast dan dat we wisten dat de dochter mee naar Hongarije zou gaan. Volgend jaar proberen we het toch wat beter te plannen.