De ananassentrui van de dochter zag je hier vorige week passeren. Ze deed hem aan voor oma’s verjaardag waar tante (zus) zich de ogen uitkeek. Zo’n trui wilde tante (zus) ook wel!
Er werd wat onderhandeld over de stofkeuze. Zelf had ik mijn zinnen al gezet op de blauwe glittersweater die momenteel in de maak is, liever een ander stofje dus. De roze variant werd voorgesteld. Tante (zus) deed zelf stoffenresearch en ze deed dat bijzonder goed! Ze kwam met een hele mooie donkergrijze sweaterstof met gouden ananasjes voor de dag.
Ik schrok wel even van de dikte toen ik de stof in handen kreeg. Lekker zacht, héél mooi, maar wel wat warm voor de lente/zomer leek me. Anderzijds is het weer hier in België nogal eens van het wisselende type en zou er zich vast wel eens een iets frisser dagje aanbieden. Toch?!
Om de gouden ananasjes nog wat meer tot hun recht te laten komen, gebruikte ik nog een stukje van de gouden paspel die ook in de jurk werd verwerkt. Achteraan doorstikte ik nog eens met gouddraad. De Stoffenmadam gaf me de tip om dit met een metallicnaald te doen. Zo gaat de draad niet splitsen. Dankjewel voor je gouden tip Nancy!!
De mouwen werden 2 cm verlengd omdat tante (zus) lange armen heeft. Voor de mouwboord koos ik voor de “oversized fitting”. Voor de boord onderaan de trui was het de bedoeling van deze ook met boordstof af te werken. De boordstof die het best paste van kleur was echter niet breed genoeg. Daarom knipte ik een extra boordje uit de sweater. In plaats van 5,4 cm breed, knipte ik 7 cm breed.
Zelf ook een Pineapple ♥? Hou dan zeker de blog in de gaten want er zit een give-away aan te komen. Meer info volgt…
Deze slideshow vereist JavaScript.
Gebruikte materialen:donkergrijze sweater van bij Stof op zolder, restje donkergouden paspel, gouddraad metallic Sulky gütermann nr 7004 van bij Veritas – Gebruikt patroon:Bethioua (Op haar blog kan je zeker mooie creaties met dit patroon terugvinden. Zo leerde ik, en met mij vele anderen, het patroon trouwens kennen.)
Neem de dochter mee naar de stoffenwinkel. Laat haar een stofje kiezen voor een hippesweater. Naai die in elkaar. Neem een ananas. Maak wat foto’s op een zonnige dag. En dan krijg je dit: Pineapple ♥!
Alles kreeg een lichtgeel sierstikselje.
De elastische paspel werd gebruikt aan de blinkende kant.
Gebruikte materialen:sweaterstof met glitterananas (in verschillende kleuren verkrijgbaar), grijze boordstof en elastische paspel met blinkend kantje van bij Den Depot, lichtgeel Gütermanngaren van bij Veritas (en ananas – haha)
Blauwtinten, azuurtonen, romig wit en goud. De Kona Bay-stof mocht ik enkele weken geleden kiezen bij Den Depot in Heist-op-den-Berg. Dat het een Anaïs zou worden stond vast. Dat er een gouden randje aan kwam besliste ik pas later.
Mijn vorige blogpost dateert van 22 maart. Pas bij het posten van dat bericht vernam ik via de sociale media welke gruwel zich had voorgedaan in Zaventem en Brussel. Wat voelde het ineens stom dat ik zo blij was met het perfect uitkomen van een tekening op een hemdje! Her en der verschenen foto’s van onze Belgische driekleur. Ik nam 3 klosjes garen en maakte deze foto; ook voor anderen symbolisch want hij werd meermaals gedeeld en overgenomen.
Voor mij is het de link tussen beide momenten: het zorgeloze en de keiharde realiteit, de euforie, voldoening, kinderlijke blijheid,… die ik ervaar als ik weer iets gemaakt heb en het trieste wereldnieuws dat doet beseffen dat we ons geluk niet mogen laten bepalen door anderen, dat we moeten Leven, met grote L.
Oorspronkelijk was de jurk bedoeld om aan te doen op het communiefeest van het nichtje. Het mocht wat feestelijk zijn, daarom koos ik een stofje met goud in.
Voor mij is niet de grootte van onze tv, het merk van onze auto, het hebben van de nieuwste I-phone of andere gadgets van groot belang. Eigenlijk ben ik al lang van mening dat het elke dag een beetje feest moet kunnen zijn. Liever neem ik onze kinderen mee naar een (toneel)voorstelling of workshop, de speeltuin, maken we een fietstochtje, gaan we samen op vakantie, koken of bakken we iets, … Uit mijn kindertijd herinner ik me nog heel scherp een bezoek aan de Leuvense stadsschouwburg waar poëzie werd opgedragen over de babysit die dacht dat je op de baby moest gaan zitten, een voorstelling van Gregie de Maeyer over zijn boek “De computer lekt”, een zeldzaam bibliotheekbezoek met mijn papa, kampen met de CM en de scouts, …
De materiële dingen uit mijn herinnering zijn veeleer vaag. Al duikt in mijn gedachten ook het “goei servies” op dat mama bij feesten uit de kast haalde. Heel mooi wel, wit met een fijn bloempje (een vergeet-me-nietje) en rondom een gekarteld gouden randje, niet afwasmachinebestendig. Zonde dat het zo weinig gebruikt wordt! Het gouden randje schittert immers niet als de borden in de kast blijven, maar net wanneer ze op de tafel in volle licht mogen staan. Geldt dat ook niet voor onszelf? Ik vind van wel, vandaar het gouden randje aan deze jurk om ze extra te laten schitteren. Goud, met de “g” van “genieten van het leven.”
Een oom van mijn man zei vaak: “Het bezit van de zaak is ’t eind van ’t vermaak.” Gelijk had hij! Wat heb je aan een hoop dure spullen als je geen mooie herinneringen kan koesteren? Ja, het zou fijn zijn als ons huis verder afgewerkt raakt, maar wij kiezen liever voor quality-time. Deze jurk zal alvast niet in de kast blijven hangen tot het communiefeest in mei. Ik zal ze ook dragen voor het feest van elke dag!
Anaïs is de strikjurk die werd ontworpen door Ienemiene. Het was de 3e keer dat ik deze maakte. Van de vorige versies onthield ik dat de rug voor mij bovenaan wat te ruim zat, dus maakte ik het rugpand in het midden links en rechts 2 cm smaller. Halverweg de rug zat hij precies goed, daar werd de voorziene breedte behouden.
In de taille werd er aan beide kanten 3 cm versmald. De halsopening maakte ik ietsje dieper dan de vorige keren en wat minder breed. De armsgaten van mijn “oude” Anaïskes zijn onder de oksel te diep en doordat ik wat kilootjes verloor gaapten ze. Ik tekende de onderkant van het armsgat nu hoger, maar dat mag volgende keer toch nog 1 tot 1,5 cm hoger zijn wil er geen stukje beha zichtbaar zijn. (Nu ja, met een donkerblauw of zwart exemplaar stoort het niet echt.) Het gapen werd grotendeels opgelost door een kleiner patroon te tekenen dan vorige malen.
Het patroondeel voor het striklint werd in de lengte middendoor geknipt. Links en rechts voorzag ik naadwaarde zodat er plaats was om de gouden paspel ertegen te stikken. De strikdelen maakte ik in het midden met een steekje vast aan het striklint, zodat het wat boller staat. Op de strik verwerkte ik 3 gouden knoopjes die ooit tot de knopencollectie van mijn grootmoeder behoorden. Dit deed ik bij een vorige Anaïs ook al eens. Nu zijn er nog net 3 zulke knoopjes over.
Voor het mooi afwerken van de voering aan de blinde rits maakte ik eerder al gebruik van haar handige uitleg. Tip: om geen last te hebben van voering die aan je vel of panty blijft kleven kies ik meestal voor antistatische voering. Je kan ook gewoon een onderkleed aantrekken en de voering weglaten.
Gebruikte materialen:Stof Kona Bay en oudgouden paspel bij Den Depot, antistatische voering van bij Pauli in Leuven, gouden knoopjes uit de collectie die ik erfde van mijn grootmoeder, blinde rits en Gütermanngaren bij Veritas, patroon: Anaïs strikjurk van Ienemiene
a sew with a view
Het gouden randje ging trouwens mee naar Frankrijk vorige week. De echtgenoot ging er fietsen met enkele andere fanatiekelingen, wel 850 km. De kinderen amuseerden zich rot op de camping en voelden zich de koning te rijk op hun domein, al hing daar soms al eens een donderwolkje boven. Er werd veel gezwommen, gevist ook en rondgehangen met de andere kinderen. Ik genoot van de zon, een boek, het gezelschap en naaien in open lucht. We leerden toffe mensen kennen, maakten een avontuurlijke wandeling, reden door het water met de auto-spannend, aten met wel 10 gezinnen gezellig pizza op het oude vliegveld, bakten véél pannenkoeken en we genoten zo met volle teugen dat we een beetje langer bleven.
De zoon had al langer zijn zinnen gezet op een trui uit een bambiblauwpaneeltje. Bij het verschijnen van hun nieuwste collectie was zijn keuze snel gemaakt: de husky zou het worden! Dat de panelen deze keer niet enkel in tricot en katoen, maar ook in sweaterstof verkrijgbaar waren was een nog grotere meevaller. Zodra de collectie online kwam, belandde dit paneel in mijn virtuele winkelmandje.
De volgende dag werd het al geleverd en werd het paneel voorgewassen. De zoon was dolenthousiast! Toch gingen er nog enkele weken over tot zijn trui af was.
Ik wilde donkere mouwen, het patroon van de leather sweater van La Maison Victor, donkergrijze paspel en donkergrijze boordstof; allemaal dingen die ik niet in huis had 😦
Het patroon kon ik vrij snel vinden bij Veritas. Een bezoekje aan Leuven, waarbij ik toch altijd eens bij Pauli of Hexagoon binnen MOET :-P, leverde (superzachte) sweatjogging en bijpassende boordstof (van uitstekende kwaliteit) op. De donkergrijze paspel bleek wat moeilijker te vinden. Of er was geen grijs, of hij was te groen of te bruin. Dan maar zwart besloot ik. Maar zwart was “te hard”, tsja…
Er ging wat tijd over maar dan vond ik, steeds “gewapend” met mijn 2 stofstaaltjes in mijn jaszak, een lichtere grijze paspel bij “het Vlijtig Bijtje”. Verzameling compleet!
Het patroon werd op het gemakje getekend, enkele dagen erna gevolgd door het knippen van de stof, om dan deze week (eindelijk mama!!) tot de afgewerkte trui te komen: een schattige maar coole trui!
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het kostte me gisterenavond bij het aanzetten van de mouwboord nog 2 nieuwe naalden voor de overlock doordat ik een speldje over het hoofd zag. Gelukkig was daar de zoon die met veel plezier bijstand bood met de schroevendraaier.
Lezers met een geoefend oog zien misschien dat er nog wat groen krijt zichtbaar is op de stof. ‘Dat gaat er zo ook wel af mama. Je moet dat niet eerst wassen. Ik ga mijn nieuwe trui zo wel aandoen.” Het aankleden ging vanochtend dan ook bijzonder vlot 🙂 !
“Mag ik ook eens springen mama?”
Gebruikte materialen: sweaterpaneel bij Bambiblauw, donkergrijze sweatjogging en boordstof bij Pauli, lichtgrijze paspel bij ’t Vlijtig Bijtje
Het is niet altijd makkelijk om voor iedereen het juiste cadeau te vinden. Verlanglijstjes aanleggen kan soelaas bieden, al blijven er toch lijstjes over waar wel een naam maar geen tips op prijken. Tijd om het creatieve brein aan het werk te zetten!
Er staan nog enkele andere zelfmaakcadeautjes op mijn to do-lijstje, maar deze is alvast onder de kerstboom geraakt.
Op zoek dus naar het geschikte pakje voor één van de nichtjes: een 7-jarige dame. 2 jaar geleden kreeg ze al een rokje met uiltjes cadeau.
Die uiltjes vond ze toen wel leuk. Toen ik onlangs op het stoffenspektakel gecoat doek met uiltjesopdruk tegenkwam, dat bovendien zeer scherp geprijsd was, wist ik het wel: uiltjes zouden het worden. Uiltjes ok, maar hoe verwerken?
In juli maakte ik in aanloop naar de vakantiekampen enkele toilettassen met een patroon dat ik een paar jaar geleden aan dit kraam kocht op het stoffenspektakel . (Ze zijn een vaste waarde daar; dat kraam met toile cirée en gecoat doek.) De patroontjes zijn supermakkelijk, zeer schappelijk van prijs en leiden tot mooie resultaten.
Eén toilettas werd een verjaardagsgeschenk voor een toffe tiener (of was het twintiger Helena 😉 ), eentje was voor de dochter en met een andere maakte ik mezelf blij. Maar zou een 7-jarige wel blij worden van een toilettas? Een andere tas dan maar…
Ik schafte aan datzelfde kraam het patroon voor een sporttas aan. Daar kan het nichtje alle kanten mee uit: zwemtas, logeertas,… Ziehier het resultaat:
Om de tas mooi af te werken koos ik voor rode paspel. Die koop ik trouwens liever niet meer online, tenzij ik de paspelkwaliteit van de betreffende webshop reeds voldoende ken. In de “paspeldoos” kwamen namelijk enkele dikkere, lelijke exemplaren gevuld met mousse terecht. Die wil je toch niet om iets mooi af te werken?!
Eens proberen wat het gaf als ik hem nu verwerkte. Ingeval het op niets trok, kon ik hem nog steeds vervangen. Ik stikte de paspel nog wat smaller en het resultaat viel reuze mee. Nou, daar hebben we dan mooi een mouw aan gepas(pel)t 🙂 .
Binnenin kwam nog een zakje dat dicht kan met kamsnaps. Op de bovenstaande foto zie je dat de tas toch een beetje doorhing als er iets inzat. Daarom voegde ik nog een stevig karton toe dat overtrokken werd met de sterretjes/bloemetjesdoek om in de tas te leggen .
1e pakje klaar! Hebben jullie nog zelfmaakcadeautips?
Ik schrok wel even van de dikte toen ik de stof in handen kreeg. Lekker zacht, héél mooi, maar wel wat warm voor de lente/zomer leek me. Anderzijds is het weer hier in België nogal eens van het wisselende type en zou er zich vast wel eens een iets frisser dagje aanbieden. Toch?!
Mijn vorige blogpost 
By MamC 